Święta, święta ... ach te święta

Święta to piękny czas dla całej rodziny, a jednak ja dzisiaj jestem trochę smutna, bo rzeczy, które właśnie w święta sprawiają tyle radości przeciętnym zdrowym dzieciom,powodują, że moja córcia cierpi. Dzisiaj gościliśmy m.in. na Wigilii u chrzestnego taty Kasiuni, atmosfera cudowna, śmialiśmy się, śpiewaliśmy, prawdzie rodzinne święta. Tata chrzestny Kasi przebrał się za Mikołaja i kiedy wszystkie dzieci (i dorośli też) radowały się, nasza Kasiunia wtulona w tatę chciała się z przerażenia schować w kącie. Kiedy kuzynostwo naszej córci bawiło się w pokoju, Kasiunia z boku wyłączała się i wolała śpiewać swoje piosenki albo patrzeć w lustro, bała się podejść do kogokolwiek, odwracała głowę. Gdy Kasia się tak wyłącza, to nic nie może jej wyrwać z tego świata, jakby jej po prostu z nami nie było. Może jestem przewrażliwioną matką i to chwilowy kryzys, ale wydaje mi się, że ostatnio częściej się zdarza naszej córci odcinanie się od nas. 

Podczas szkolenia w Zielonej Górze, o którym wam wcześniej pisałam, pani doktor mówiła, że rodzice dzieci ze spektrum autyzmu mają prozaiczne życzenia: żeby ich dziecko przespało spokojnie całą noc, żeby nie miało problemu z jelitkami itp. Ja mam jedno "prozaiczne życzenie", pragnę by moja córcia przebiła się przez ścianę i na pytanie: Co robisz Kasiu ? Odpowiedziała np. maluję sobie mamusiu. Pragnę by raz na zawsze ta cisza zniknęła, po prostu nas zostawiła :(

Dzisiaj płaczę ze smutku ...